Duygularımızın derinliğinden, hissettiklerinden kaçmak kendi seçimimizle girdiğimiz, bitişini ise görmeyi seçmediğimiz bir tünele benzer..
Duygunun kendisini yaşamaktan ne kadar kaçarsak, o kadar uzun sürer sonuna erişmek tünelin..
Tünel elbette sonsuz değildir; biliriz biteceğini adı üzerinde tüneldir o, bir yandan öteki yana geçmeyi sağlayan yol.
Fakat; kendimizden, içimizden kaçtığımız her an erteleriz yolun devamını görmeyi..
Duygularımızı ve deneyimlerimizi göz ardı etmek o anda iyi gelebilir bize, ve belki de bazen zaman aşımına uğratır hislerimizi ama içinden geçmediğimizden, yok etmez içimizdekini.
Duygularımıza sahip çıkmak ve kabul etmek ise dönüştürür onları, başka deneyimlere yaklaştırır, tıpkı tünelde ilerlemenin bizi diğer yola yaklaştırdığı gibi..
Kaçmayı seçsek de bazen kolay yoldan, kucak açabilmek için geleceğe, tünele gir, öteki yana doğru ilerle ki aydınlansın yolun yeni hisler ve deneyimlerle..
Sevgim ile,
Yael