Başka film ve BirFilm, toplumsal belleğe iyi gelecek ve sanat eserleri kapsamında, çeşitli film seçkileri sunarlar. Bunlar için baş durağımız, Beyoğlu’nda her o Halep pasajınızdan içeri girerken saygı duruşunda bulunduğumuz, başta Ferhan Şensoy, Ses Tiyatrosu ve Cüneyt Türel sahnesini selamlarsınız önce. Herkesi bilmem, bana göre oldum olası, öyle. Ömrümüz burada geçti. Ama sanat için geçti. Sevgi ile gönülden geçti. Kaç kişi hiç sıkılmadan o uzun uzadıya kuyrukları beklemiş ya da kaç kişi bir bomba ile yolda giderken, üstelikte dublaj için çıktığı yolda hatırlar, Kerem Yılmazer’i. Onun gibi değerli Cüneyt Türel, bu insanlar bizim değerlerimizdir. Ne Göksel Kortay ile Kerem Yılmazer’i bilmiyorsanız, tam tamına tiyatroyu bilmiş sayılırsınız. Ne de bir gün ile anmakla. Kaç kişi biliyor, ya da hatırlamaz, Faye Duneway ile Göksel Kortay’ın oda arkadaşı olduğunu. Bu toplumsal bellektir. Mütevazı insanların “evet, bu o benim” demesini beklemeyin, gidişat çocukluğumun o saygın insan duruşunu çoktan yitirdi. İşi bilmiş, görmüş, bizzat yaşamış olanlar susmayı tercih ediyor. Önce karakter sahibi olduklarından ve de karşısındakilerin boş çuval misali durduklarının çoktan farkında olduklarından. Bilirler ki ve emindirler ki yaşanmışlıklarından, dolu başak eğik olur. Buğday, nerede serpileceğini çok iyi bilir. Eğildikçe..